Kór Öldutúnsskóla fór á Barnakóramót Norðurlandanna 8. maí sl. Mótið var að þessu sinni haldið í Frederecia í Danmörku og söfnuðust þar saman  hvorki meira né minna en 24 barna- og unglingakórar frá Noregi, Danmörku, Svíþjóð og Íslandi. Krakkarnir gistu í skólastofum í tveimur grunnskólum bæjarins. Þar sem Kór Öldutúnsskóla var stærsti hópurinn á mótinu, fengu þau heilann íþróttasal til eigin afnota. Það kom sér einstaklega vel því að þegar ódýru vindsængurnar frá Jysk fóru að leka var gott að hafa aðgang að risadýnum til að sofa á. Fyrstu nóttina svaf eitt kórbarn með punkteraða vindsæng uppi á risadýnunni en síðustu nóttina var hún fullnýtt af kórbörnum.

Dagskrá mótsins var mjög þétt og má segja að krakkarnir hafi æft frá morgni til kvölds. Okkar kór var skipt í tvær vinnusmiður 3 og 4. Kórstjórinn þeyttist á milli þessara tveggja hópa til að fylgjast með og hjálpa sínu fólki. Einnig voru frábærir fararstórar vakin og sofin yfir stórum og smáum og aldrei staldrað við. Það er mikil gjöf fyrir skólastarf að hafa góða foreldra með í liði. Það verður seint fullþakkað.

Hver vinnusmiðja æfði og flutti dagskrá á lokatónleikum ásamt því að flytja kafla úr stóru kórverki í 6 köflum sem samið var að þessu tilefni. Verkið heitir Vi er Norden og er eftir Jakob Lorentzen við texta Iben Krogsdal. Þetta voru 5 kaflar (5 vinnusmiður) og svo lokakafli sem allir sungu saman. Verkið var mjög metnaðarfullt með miklum dönskum texta – og  mjög langt! Kórstjóranir sem æfðu krakkana í vinnusmiðjunum voru mjög flottir.

Það var eins og áður sagði æft mikið og stundum var maturinn búinn þegar einhver hópur mætti í matsalinn. Þrátt fyrir þetta þá stóðu krakkarnir sig frábærlega og voru skólanum og sér til sóma. Þau komu flest ánægð til baka – og örþreytt. Ég hitti nokkur þeirra daginn eftir heimkomu í skólanum með bros á vör þegar þau sögðu mér hversu gaman þeim hefði þótt vera í ferðinni.

Skipuleggjendur mótsins, gleymdu sjálfir markmiðinu – að syngjandi ungmenni söfnuðust saman til að syngja saman og kynnast. Aðal áherslan var lögð á tónlistina/tónlistarflutningen lítill gaumur gefin að félagslega þættinun ásamt því að huga nægilega að hvíld og gleði. Um þetta voru allir kórstjórar og börn frá ólíkum löndum og kórum sem ég ræddi við sammála um.

Það sem upp úr stendur eftir ferðina er það hversu frábærir krakkarnir okkar voru, hversu vel okkur fullorðna fólkinu tókst að halda utan um þau, létta lund, redda mat á núll einni, búa til skemmtileg augnablik og halda húmornum á lofti. Þetta er frábær hópur sem skólinn getur verið stoltur af.